Met dikke tranen komt ze naar beneden, mijn zesjarige. Ik vraag haar of ze tijdens het aankleden ruzie heeft gehad met haar zus, maar ze schudt haar hoofd. ‘Ik wil naar papa.’ Het is het zinnetje dat ze sinds zijn overlijden gebruikt als ze hem mist. We zitten even samen aan tafel in knuffelhouding. Ik probeer haar te troosten. Het lukt me maar deels, haar gezichtje blijft bedrukt. Anderhalvemetersamenleving Een kwartiertje later is het me gelukt om het hele spul, tezamen met de juiste mutsen, sjaals en gevulde schooltassen in de auto te krijgen. De nieuwslezer op de radio laat het woord ‘anderhalvemetersamenleving’ vallen. Het is het woord van het…