Het is een drukte van belang in onze achtertuin. Al anderhalf uur zijn onze dochters met een stuk of zeven buurkinderen van alles aan het bekokstoven. Af en toe sluipt er eentje naar binnen, richting keuken, om er vervolgens met een steelse blik richting het bed in onze kamer snel weer vandoor te gaan. ‘Ja, goed idee! Dat is in de hemel ook zo!,’ hoor ik de kleine blonde krullenbol zeggen. Als mijn oudste binnenkomt, vraag ik haar toch even wat ze aan het doen zijn. ‘Dat kan ik niet zeggen, mam,’ is het antwoord. Na enig aandringen van mijn kant gaat ze toch overstag. ‘We hadden een tof idee,’ begint ze, ‘we organiseren een afscheidsfeestje voor papa, voordat hij…’. Ze wijst met haar vinger naar…