“Schrijf het maar op, dat helpt.” De boodschap van Boven was duidelijk. Maar hoe moet ik schrijven over wat er op dit moment in mijn leven gebeurt? Ik weet het niet. En zo komt er wekenlang geen zinnig woord op papier. Slecht nieuws  Begin januari kregen we slecht nieuws. De kanker in Alex’ longen wint terrein. Mogelijk moeten we overstappen op een andere behandeling. Eentje waar hij goed ziek van wordt. Die boodschap zou ooit komen, dat wisten we allebei. Maar dat ‘ooit’ nu al zou zijn? Het bleek voor ons beiden een fikse mentale klap.   En nu? Nu is mijn brein in de war. Het is een grote stofwolk daarbinnen. Ik weet bijna niks meer zeker, keuzes maken is ineens een enorme opgave. Want hoe lang hebben we nog kwalitijd samen?…